SNOWPIERCER

Hem aksiyon olsun, hem kafa yorayım diyorsanız, bu işte o filmlerden birisi. Aksiyon açısından doyurucu, hikaye olarak gayet iyi, alt metin okumalarında ise tatmin edicilikten uzak dahi olsa böyle bir film için izlenebilirliğini düşürmüyor. Kapitalizm, devrim – karşı devrim ve propagandanın karşılıkları, biraz kör göze parmak olsa da filmde kendine yer bulmuş durumda ve ne kadar okuması kolay olsa ve rahatsız etse de bu yönüyle, izlenebilirliği düşürmüyor. 

Küresel ısınmaya çözüm olarak geliştirilen yöntemin küresel soğumaya yol açıp dünyayı yaşanamaz bir yer haline getirmesi sonrası, kalan insanların bir trene doldurulması ve vagonlar arasındaki sınıf ayrımı neticesinde ezilenlerin sosyal adalet arayışına dönmesini konu alıyor film kabaca. 

Kaptan Amerika Chris Evans baş rolde iyi, Tilda Swinton ise çok iyi. Ed harris var bir de; Wilford rolünde oynuyor ve filmin sonlarına kadar Wilford ‘u göremiyorduk ama nedendir bilinmez Ed Harris çıkacağını tahmin ettim Wilford ‘u oynayan oyuncunun.

Sevdiğim monologlar vardı filmde, ki hikayenin akışında aslında en büyük yeri tutan bu tiratlar. bundan sonrası spoiler sayılabilir mi bilmiyorum, ama hikayelerin keyifli okumalar olduğunu kanısındayım: 

Misal; 

Filmin güzelliği, sosyal adalet arayışına neden isyanın nedeni ve vuruculuğu ile ilgili şöyle bir hikaye paylaşabilirim filmden: 

"......trenin kuyruk bölümüne gittin mi hiç? Orada ne olduğuna dair bir fikrin var mı? Trene bindiğimizde kaos vardı. Donarak ölmedik. Ama şükredecek vaktimiz de yoktu. Wilford 'un askerleri gelip her şeyimizi aldı. Demirden bir kutuda bin kişi vardı. Gıda yok, su yok...
Bir ay sonra zayıfları yedik. Kendimden neden nefret ettiğimi biliyor musun? İnsan eti tadı nasıldır biliyorum. Bebeklerin tadı en iyisidir. Bir kadın vardı. Bebeğiyle saklanıyordu. Birkaç adam bıçakla geldiler. Kadını öldürüp bebeğini aldılar. Sonra yaşlı bir adam, sadece yaşlı bir adam öne çıkıp dedi ki :
" Bıçağı bana verin. "
Herkes onun bebeği kendisinin öldüreceğini sanıyordu. Ama bıçağı aldı kendi kolunu kesti ve dedi ki: " Bunu yiyin. "
" Bu kadar açsanız bunu yiyin, bebeği bırakın. " 

Kapitalizm eleştirisini, sınıf ayırımını biraz kör göze parmak yaptığından bahsetmiştim. Ön vagonlarda ( rahat rahat takılanlar ) bulunan Mason ‘un kafasına atılan bir ayakkabıdan sonra, arka vagonda yaşamaya çalışanlara attığı nutuk misal, bunu açıkça ortaya koyuyor: 

" Yolcular!
Bu bir ayakkabı değil.
Bbu düzensizliktir.
42 numara kargaşadır.
Bunu görüyor musunuz?
Bu ölümdür.
Bu lokomotife biz evimiz diyoruz. sıcak kalplerimizle dondurucu soğuk arasında tek bir şey var. kıyafet mi ? Pantolon mu ?
Hayır, düzendir. Düzen, bizi ölümcül soğuktan koruyan tek şeydir.
Trende yaşayan hepimiz bize tahsis edilmiş yerlerimizde kalıp bizim için belirlenmiş özel işlerimizle meşgul olmalıyız.
Kafanıza ayakkabı giyer misiniz? Tabii ki kafanıza ayakkabı giymezsiniz. Ayakkabı kafa için değildir. Ayakkabı ayak içindir. Şapka kafa içindir. Ben şapkayım, siz ayakkabı. ben kafa için varım, siz ayaklar için. aynen öyle işte.
En başında, düzen biletlerinizin verdiği haklarınıza göre sağlanmıştı. Birinci sınıf, ekonomi ve sizin gibi beleşçiler. Ebedi düzen kutsal lokomotif sayesinde sağlanmıştır. Her şey kutsal lokomotif ‘ten geçer. Her şey yerli yerindedir. tüm yolcular kendi bölümlerindedir.
Suyumuz akıyor, ısınıyoruz. Kutsal lokomotife saygı gösterin. Özellikle de tahsis edilmiş yerleriniz için. Aynen öyle. Ta başından beri ben ön taraftayım. siz arka taraftasınız.
Ne zaman bir ayakkabı kafaya çıkarsa kutsal sınır geçilmiş olur. Yerinizi bilin. Yerinizde kalın.
Ayakkabı olun. " 

Elbette ki, kendi çözümünü de kendisi getirmiş yaşananlara karşı film, Wilford yarattığı düzene açıklama getirmeye çalışırken, günümüz dünyasına da ışık tutuyor bir nebze, ki günümüz sosyal adalet arayışlarına karşı ortaya çıkan sistematik baskınında açıklaması bir nebze: 

"...işin aslı, hepimiz bu lanet olası trende hapsolmuş durumdayız. Hepimiz bu metal yığını içinde esir düştük. Ve bu tren ekosisteme çok yakındır. Dengeyi korumak için çaba sarf etmeliyiz. Hava, su, erzak... Nüfus... Daima dengede tutulmalı. En uygun denge için, bazen çözüm için daha radikal kararlar alınmak zorunda kalınacaktır. Nüfusun azaltılması gerektiğinde sert uygulamalar gerekebilir. Gerçek doğal seleksiyon için vaktimiz yok. Bunun olmasını beklersek korkunç derecede kalabalıklaşıp açlıktan ölürüz. Sıradaki en iyi çözüm bir özel grubu öldürmek için başka bir özel grup kurmaktır. Zaman zaman, tabiri caizse ortalığı karıştırıyoruz. 7lerin isyanı, McGregor devrimi...
Büyük Curtis İhtilali. Hiç beklenmeyen şeytani bir plana sahip çok etkili bir yapım. "